تعيين احتياجات غذايی فيل ماهی (Huso huso) از مرحله لاروی تا مرحله عرضه به بازار

به منظور دستيابي به مناسب ترين جيره استارتر و احتياجات غذايی فيل ماهی ، تعيين اثر سطوح مختلف پروتئين و انرژي ، همچنين اثر نسبت هاي مختلف كربوهيدرات به چربي بر روند رشد و تركيب شيميايي لاشه فيل ماهيان پرورشي از مرحله لاروي تا مرحله عرضه به بازار ، آزمايش رشدي در چندين فاز مطالعاتي طراحي و اجرا گرديد.

فاز اول

آزمايش رشدي به منظور مقايسه روند رشد لارو فيل ماهي (Huso huso) بدون طي دوره سازگاري به غذاي دستي (وزن متوسط ۰۲/۰ ± ۰۲/۱۰۵ ميليگرم) در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي متعادل در چهار تكرار در حوضچه‌هاي فايبرگلاس ۵۰۰ ليتري در شرايط يكسان پرورشي طراحي و انجام شد.

عادت به غذاي گرانولي شده در ۱۰۰% نمونه‌هاي تغذيه كننده در روزهاي سوم تا پنجم مشاهده گرديد. ميزان رشد لاروها در گروه تغذيه شده با كنسانتره ايراني بصورت مخلوط با ۱۰% گاماروس و جيره وارداتي ارفاي هلند بطور معني‌‌داري نسبت به ساير تيمارها به استثناي تيمار غذاي زنده بيشتر بود (۵/۰).

با توجه به سازگاري لاروها به غذاي كنسانتره ، درصد بازماندگي ، ميزان رشد و نمو لاروها مي توان اذعان نمود كه وزن متوسط ۱۰۰ تا ۱۲۰ ميليگرم جهت بررسي تاثير غذاهاي مختلف كنسانتره مناسب بود ، احتمالاً در اين وزن سيستم چشايي ، دستگاه گوارش و آنزيم هاي هضم كاملاً رشد نموده و توانايي جذب ذرات غذايي نقش كامل خود را ايفاد مي‌كنند.

فاز دوم

به منظور بررسي اثر مقادير مختلف پروتئين و انرژي ، همچنين نسبت بهينه آنها (P/E) بر رشد و تركيب شيميايي لاشه بچه فيل ماهي پرورشي (Huso huso) از مرحله انگشت قد تا مرحله عرضه به بازار آزمايش رشدي در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي متعادل به روش فاكتوريل در شرايط يكسان پرورشي در چهار كلاسه وزني به نجام رسيد.

نتايج آزمايش نشان مي‌دهد كه در يك سطح انرژي ثابت ، با افزايش ميزان پروتئين از ۳۵ به ۵۰%، شاخص افزايش وزن ، شاخص رشد ويژه (SGR) ، نسبت بازده پروتئين (PER) و كارايي غذا (FE) ز روند صعودي و ميزان ضريب تبديل غذا (FCR) و ميزان بهره‌برداري از پروتيئن خالص (NPU%) از روند نزولي برخوردار بودند (۰۵/۰ ≤ P) روند تغييرات فاكتورهاي فوق‌الذكر با افزايش سطح انرژي داراي رابطه مثبت بوده و افزايش يافتند (۰۵/۰ ≤ P).

در تمام سطوح پروتئين ، بچه ماهيان تغذيه شده با جيره كم انرژي از روند رشد كمتري نسبت به بچه ماهيان تغذيه شده با انرژي متعادل و انرژي بالا برخوردار بودند (۰۵/۰ ≤ P ). نتايج حاكي از آن است كه ، چربي لاشه بدون توجه به ميزان پروتئين با چربي جيره همبستگي مثبت و رابطه عكس با مقدار پروتئين و رطوبت جيره دارد (۰۵/۰≤ P ).

فاز سوم احتياجات غذايی فيل ماهی

به منظور بررسي اثر مقادير مختلف پروتئين و نسبت بهينه كربوهيدرات به چربي (CHO/EE) . آزمايش رشدي در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي متعادل به روش فاكتوريل در شرايط يكسان پرورشي در ۵ كلاسه وزني بر رشد و تركيب شيميايي لاشه بچه فيل ماهي پرورشي (Huso huso) از مرحله انگشت قد تا مرحله عرضه به بازار به انجام رسيد.

نتايج آزمايش نشان داد در هر سطح پروتئين به استثناي تيمار ۱/۱ با كاهش نسبت كربوهيدرات به چربي (افزايش چربي و كاهش كربوهيدرات) شاخص رشد ويژه (SGR) و ميزان خوراك مصرف شده (DFC) روند نزولي و ميزان ضريب تبديل غذا (FCR) و بهره‌برداري از پروتئين خالص (NPU%) از روند صعودي برخوردارند (۰۵/۰ ≤ P ). افزايش پروتئين تنها بر شاخص هاي نسبت بازده پروتئين (PER) تاثير گذار بود (۰۵/۰ ≤ P ).

در تمام سطوح پروتئين ، بچه ماهيان تغذيه شده با جيره حاوي سطوح متعادل كربوهيدرات و چربي (نسبت كربوهيدرات و چربي ۱/۱) از روند رشد مناسب تري نسبت به بچه ماهيان تغذيه شده از جيره‌هاي بيشينه و كميته كربوهيدرات و چربي (نسبت كربوهيدرات به چربي ۷/۱ و ۸/۰ ) برخوردار بودند.